بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر افزایش تاب آوری و مهارت های اجتماعی نوجوانان پسر بزهکار

بررسی ها حاکی از آن است که بزهکاری یکی از بلایای عصر کنونی می باشد . گسترش انواع بزهکاری مثل مصرف مواد مخدر ، خرابکاری ،فرار از مدرسه ،دزدی و ... در بین نوجوانان باعث توجه پ‍ژوهشگران به این موضوع شده است . با توجه به اختلاف بین نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار در زمینه مهارتهای اجتماعی و تاب آوری، این پژوهش در صدد آن است که میزان و تاثیردرمان شناختی – رفتاری (c.b.t ) برتاب آوری و مهارتهای اجتماعی نوجوانان بزهکار را مورد بررسی قرار دهد . با توجه به این موضوع، گروه نمونه این پژوهش 20نفراز نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهر نکا بوده که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند . در ابتدا هر دو گروه به وسیله مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون و مقیاس سنجش مهارتهای اجتماعی ماتسون تحت پیش آزمون قرار گرفتند ؛ پس از آن گروه آزمایش طی 10 جلسه آموزشی مداخلات شناختی – رفتاری قرار گرفتند و پس ازآن مجدداً از دو گروه به وسیله ابزار پ‍ژوهش پیش آزمون گرفته شد. و سپس نتایج به دست آمده توسط آزمون کئوواریانس یگراهه ( ancova ) مورد مقایسه قرار گرفت . درنهایت مشخص گردید که درمان شناختی – رفتاری –(c.b.t ) باعث افزایش مهارتهای اجتماعی در نوجوانان بزهکار گردید ولی در مقیاس تاب آوری هیچگونه تفاوت معناداری از لحاظ آماری دردو گروه مشاهده نگردید .